Blog o historii ochrony przeciwpożarowej, sprzętu gaśniczego i działalności straży
historia ochrony przeciwpożarowej
historia straży pożarnej
dawny sprzęt techniki pożarniczej
Platforma edukacji w zakresie ochrony ruchomych zabytków techniki pożarniczej i opieki nad tymi zabytkami.
NA SKRÓTY
O PORTALU
Kolor i ochrona
W ujęciu konserwatorskim, odnoszącym się do zabytków techniki pożarniczej tj. sikawek i wozów rekwizytowych na podwoziu kołowym, kolorystyka zabudowy powinna zostać określona w pierwszej kolejności w oparciu o badania stratygraficzne zachowanych warstw malarskich, umożliwiające identyfikację pierwotnej lub najstarszej możliwej do ustalenia historycznej kolorystyki obiektu. (Na ten temat pojawi się na blogu obszerniejszy artykuł). Badania te należy uzupełnić analizą materiałów archiwalnych m.in. opisów inwentarzowych, zapisów kronik. Wiem, że to zadanie jest w tym przypadku bardzo trudne ponieważ brakuje tych materiałów. Przeczytaj w tym celu artykuł opublikowany na blogu „Rzecz o historii pożarnictwa”, w którym opisuję zawiłą historię zachowania ww, archiwaliów. W przypadku braku zachowanych warstw malarskich lub niemożności jednoznacznego ustalenia pierwotnej barwy, dopuszcza się zastosowanie analogii konserwatorskich, polegających na porównaniu obiektu z innymi zachowanymi egzemplarzami sikawek lub wozów rekwizytowych:
PRZEJDŹ DO INNYCH ARTYKUŁÓW
z tego samego okresu chronologicznego,
z tego samego regionu geograficznego,
pochodzącymi z analogicznych warsztatów lub zakładów produkcyjnych,
użytkowanych przez jednostki o zbliżonym charakterze (miejskie, wiejskie, ochotnicze, zakładowe).
W sytuacji, gdy powyższe źródła nie pozwalają na jednoznaczne odtworzenie pierwotnej kolorystyki, dopuszcza się zastosowanie historycznie uzasadnionych barw neutralnych, powszechnie stosowanych w technice pożarniczej XIX i początku XX wieku. Do takich barw zalicza się w szczególności:
ciemne odcienie zieleni (butelkowe, oliwkowe, khaki),
odcienie czerwieni (wiśniowy, bordo),
barwy naturalnego drewna, wykończone bejcami lub lazurami ochronnymi.
Dobór barwy powinien uwzględniać funkcję obiektu, stopień dekoracyjności oraz zasadę minimalnej ingerencji konserwatorskiej, przy zachowaniu czytelności historycznego charakteru zabytku, unikaniu współczesnych i nienaturalnych tonacji.
Spód podwozia tych obiektów zaleca się zabezpieczyć środkami ochronnymi dostosowanymi do rodzaju zastosowanego materiału konstrukcyjnego, z uwzględnieniem historycznych technologii zabezpieczania oraz aktualnych wymogów konserwatorskich.W przypadku elementów metalowych (osi, okuć, resorów, elementów nośnych) dopuszcza się zastosowanie powłok antykorozyjnych o barwie czarnej lub zbliżonej, nawiązujących do tradycyjnych metod ochrony metalu, takich jak czernienie, smołowanie lub olejowanie. Zastosowane materiały powinny zapewniać skuteczną ochronę przed korozją, przy jednoczesnym zachowaniu matowego lub półmatowego charakteru powierzchni, zbliżonego do efektu historycznego. W przypadku elementów drewnianych podwozia (ramy, belki nośne, elementy konstrukcyjne) zaleca się stosowanie impregnatów ochronnych o charakterze olejowym lub smołowym, zapewniających zabezpieczenie przed wilgocią, grzybami i szkodnikami drewna. Preparaty te powinny możliwie wiernie nawiązywać do historycznych metod konserwacji drewna, nie powodując nadmiernego przyciemnienia ani połysku powierzchni oraz nie zakłócając odbioru wizualnego obiektu. Należy unikać stosowania współczesnych, grubowarstwowych powłok kryjących o wyraźnym efekcie dekoracyjnym, które mogłyby prowadzić do zafałszowania historycznego wyglądu podwozia i ograniczenia czytelności oryginalnej struktury materiałowej.
Ps. treść tego artykułu wzbogacona jest o grafikę stworzoną przez AL. Jest to grafika poglądowa i edukacyjna (Powiększ i zobacz multimedium).
d.j. [CMP]
Redakcja Historypoż poszukuje informacji na temat zakładowej straży pożarnej nieistniejącej już Elektrowni I w Jaworznie na Górnym Śląsku.
Copyright 2022. HISTORYPOŻ&MUZEOPOŻ. Wszelkie prawa zastrzeżone.